در چند سال گذشته، پرستارها بیشتر و بیشتر به وضعیت کاری‌شون معترض بودن. برای من که مستمر وضعیت پرستارها در ایالات متحده و کانادا رو بررسی می‌کنم و آخرین اخبارشون رو می‌خونم، جالب (تاسف‌بار) هست که اون‌ها هم به دلیل فشار کاری بی‌امان معترض هستند و درصد قابل توجهی از ادامه دادن به کاری که دوستش دارن به ناچار انصراف میدن.
در ایران، به دلیل مشکلات اقتصادی انباشه شده در سال‌های اخیر، افزایش حقوق پرستارها با تورم همخونی نداره. البته، به عنوان دبیر زبانی که با قشرهای مختلف جامعه صحبت می‌کنم، می‌دونم که تقریباً تمام ما ایرانی‌ها دچار این شوربختی نارضایتی از شغل‌هامون شدیم.
صحبتم رو کوتاه می‌کنم. اعتراضات پرستارها رو سیاسی و امنیتی نکنیم. به خواسته‌هاشون تا جایی که امکان داره تمکین بشه. پرستارها، کار پُراسترس، پُرخطر و بسیار مهمی در جامعه به عهده دارن. نباید درآمدشون پایین باشه. پرستارها لایق بهترین‌ها هستند.